Yavaş Yavaş Ölmek

Yavaş yavaş ölürler,
Seyahat etmeyenler.
Yavaş yavaş ölürler,
Okumayanlar, müzik dinlemeyenler,
Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.
Yavaş yavaş ölürler,
Alışkanlıklarına esir olanlar,
Her gün aynı yolları yürüyenler,
Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler,
Elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile
girmeyenler,
Bir yabancı ile konuşmayanlar.
Yavaş yavaş ölürler,
Heyecanlardan kaçınanlar,
Tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı
görmek istemekten kaçınanlar.
Yavaş yavaş ölürler,
Aşkta veya işte bedbaht olup yön değiştirmeyenler,
Rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
Hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına
çıkmamış olanlar…
diyor yazısında Dünyaca ünlü şair ve yazar Pablo Neruda…
Evet yaşamak ve yaşadığının farkında olmak, An’ ın tadını çıkarmak için yukarıdaki öğütleri dinlemek ve “yap” denilenleri yapmak gerektiğine inananlardanım…
Hemen arkasından Dauglas’ a kulak kabartmak gerekir ise:
“Dağ tepesinde bir çam olamazsan
Vadide bir çalı ol,
Fakat, oradaki en iyi küçük çalı
Sen olmalısın.
Çalı olamazsan bir ot parçası ol,
Bir yola neş’e ver.
Bir misk çiçeği olamazsan bir saz ol.
Fakat, gölün içindeki en canlı saz sen olmalısın.